In de praktijk heeft de provincie Gelderland zich de afgelopen jaren ingezet voor
immaterieel erfgoed. Zo zijn er lesprojecten gefinancierd en is er ondersteuning voor
erfgoedorganisaties. Dit is mogelijk dankzij breed gedragen en lang bestaande
erfgoedorganisaties. In het beleid is deze inzet niet zichtbaar en daardoor ook maar
beperkt in de informatievoorziening. Dat concludeert de Rekenkamer in haar onderzoek
‘Immaterieel erfgoed, voor nu & later’.
De provincie bepaalt niet wat immaterieel erfgoed is en hoe het immaterieel erfgoed er uit
dient te zien. Dat is aan de corso’s, heggenvlechters en midwinterhoornblazers zelf. De
provincie kan wel bijdragen aan gunstig klimaat waarin immaterieel erfgoed kan gedijen en
helpen bij de bescherming ervan. De Rekenkamer ziet dat de provincie Gelderland zich in de
praktijk inzet voor immaterieel erfgoed. In het kader van cultuureducatie zijn lokale
lesprogramma’s ontwikkeld waarin ook aandacht is voor vormen van immaterieel erfgoed
zoals vendelzwaaien en papierscheppen. Via cultuur- en erfgoedpacten hebben gemeenten
in de Achterhoek en de Liemers aandacht voor streektaal en de schutterscultuur. Zomaar
twee voorbeelden die we in ons onderzoek tegenkwamen.
De provincie kan de projecten en programma’s realiseren doordat er een breed gedragen en
lang bestaande structuur aan erfgoedorganisaties is in Gelderland. Zo bestaat Erfgoed
Gelderland bijvoorbeeld al sinds 1957 en wordt door haar leden inhoudelijk en financieel
ondersteund.
Dat de provincie zich inzet voor immaterieel erfgoed is niet zichtbaar in het beleid. Dat is
breed ingestoken en benoemt de mogelijkheden voor immaterieel erfgoed niet expliciet. Dat
het niet in beleid staat, heeft ook gevolgen voor de informatievoorziening. Hier komt het
logischerwijs heel beperkt in terug. Om die reden geven we Provinciale Staten (PS) in
overweging om de inzet van de provincie expliciet te benoemen. Op die manier is voor
iedereen duidelijk waar de provincie ondersteuning bij biedt en wat er in de praktijk gebeurt.